Drewniany kościół, którego budowę rozpoczęto w 1749 roku, zamknięty przez rząd rosyjski w ramach recesji w 1876 roku i niszczejący do 1905 roku, kiedy przystąpiono do generalnego remontu. W rezultacie powstała zupełnie nowa budowla, wzniesiona na planie krzyża łacińskiego, o konstrukcji zrębowej, z prezbiterium niewyodrębnionym z nawy, zamkniętym prostokątnie. Fasadę ujmują dwie wieże zwieńczone piramidalnymi hełmami. Na dachu umiejscowiona jest sześcioboczna wieżyczka na sygnaturkę z ostrosłupowym hełmem. Wewnątrz znajduje się: ołtarz główny z XX wieku o cechach neobaroku ludowego, XVIII-wieczne barokowe malarstwo. W pobliżu znajduje się też drewniana dzwonnica.
