Drewniana świątynia dobudowana w latach 1772–1776 do murowanej kaplicy z 1621 roku. W sierpniu 1990 roku, w wyniku pożaru spłonęła konstrukcja dachowa oraz część wyposażenia. Kilka lat później przeprowadzono gruntowny remont i odbudowę świątyni. Kościół o konstrukcji zrębowej oraz słupowej, z murowaną kaplicą. Nakryty blaszanym dachem, na którym widnieje wieżyczka z latarnią. Świątynia jednonawowa, z prezbiterium zamkniętym trójbocznie i chórem muzycznym wspartym na dwóch słupach. Wystrój wnętrza głównie barokowy z XVIII wieku, ołtarze współczesne. Ambona i chrzcielnica pochodzą z 2. połowy XVIII wieku, na ścianach wiszą żeliwne stacje Drogi Krzyżowej z 1. połowy XIX wieku. W otoczeniu kościoła znajduje się dzwonnica konstrukcji słupowej z 1792 roku zbudowana na planie kwadratu, w swoim wyglądzie barokowa o charakterze ludowym.
