Świątynia wzniesiona w roku 1802 na miejscu wcześniejszej, zniszczonej przez pożar. Kościół drewniany, orientowany, konstrukcji zrębowej. Posiada trójnawowy korpus z zamkniętym trójbocznie, węższym prezbiterium, całość wieńczy dwuspadowy dach, na którym znajduje się ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę nakryta cebulastym hełmem. Szczyt ściany zachodniej zdobi duże termalne okno. Prezbiterium od nawy oddziela bogato profilowana belka tęczowa. We wnętrzu znajdują się polichromia z ornamentami roślinnymi z 1966 roku i witraże w z 1968 roku, neobarokowy ołtarz główny z początku XIX wieku i dwa boczne, ambona w stylu rokokowym z 1825 roku, klasycystyczna chrzcielnica z 1825 roku, dwa konfesjonały z XVIII wieku. W pobliżu kościoła znajduje się drewniana dzwonnica z XIX wieku, kryta blaszanym dachem namiotowym.
