Kościół z 1568 roku, przebudowany i restaurowany kilkukrotnie w XIX wieku. W 1890 roku dobudowana została wieża, która jednocześnie pełni rolę dzwonnicy. Świątynia orientowana, trójnawowa, o konstrukcji zrębowej, ze znacznie wydłużonym prezbiterium zamkniętym prostokątnie z dwoma wewnętrznymi zakrystiami po bokach. Dach dwuspadowy, kryty blachą z ośmioboczną wieżyczką na sygnaturkę zwieńczoną blaszanym hełmem cebulastym z latarnią. Wnętrze kościoła podzielone zostało na trzy części, na chórze muzycznym prospekt organowy. Wyposażenie świątyni jest barokowe i późniejsze. Na uwagę zasługuje XIX-wieczny ołtarz główny oraz dwa ołtarze boczne, ambona i chrzcielnica z XVIII wieku.
