Pierwsza wzmianka o kościele pochodzi z roku 1411. W roku 1757 i w latach 1859–1862 świątynia została gruntownie wyremontowana, a w latach 1908–1912 dobudowano kruchtę zachodnią oraz pokryto dach blachą ocynkowaną. Świątynia o konstrukcji zrębowej, orientowana, posiada mniejsze od nawy, zamknięte trójbocznie prezbiterium. Trójnawowe wnętrze zdobi neobarokowy ołtarz główny z pocz. XX wieku z późnobarokowymi fragmentami i rzeźbami z ok. poł. XVIII wieku, w polu środkowym widnieje obraz Matki Boskiej Śnieżnej z początku XVIII wieku. Wystroju dopełniają eklektyczne ołtarze boczne o bliźniaczej budowie.
