Kaplica wzniesiona została na miejscowym cmentarzu w pierwszej połowie XIX wieku, odnawiana w 1914 roku. Drewniana, na planie prostokąta, konstrukcji zrębowej, prezbiterium ma zwrócone ku zachodowi. Bryła nakryta jest dwuspadowym blaszanym dachem, na kalenicy znajduje się sygnaturka. Korpus świątyni trójnawowy, prezbiterium prostokątne, po jego bokach zakrystia i skarbczyk, przy ścianie zachodniej chór muzyczny. Od południa znajduje się kruchta. Wyposażenie kaplicy stanowi ołtarz główny w stylu regencji, pochodzący z końca XVIII wieku, w polu środkowym obraz św. Rocha malowany na desce, ołtarz boczny z około 1700 roku, barokowa zabytkowa ambona, konfesjonały z XVII i XVIII wieku.
