Świątynia zbudowana w latach 1775–1776, orientowana, na planie prostokąta, o konstrukcji zrębowej, posiada przybudowany do korpusu nawowego od zachodu szeroki ryzalit mieszczący w dolnej części kruchtę główną, w górnej zaś chór muzyczny, od zachodu przylega dobudowana kaplica. Na kalenicy dachu wznosi się ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę nakryta cebulastym hełmem. Wnętrze świątyni jest trójnawowe, otynkowane, nad całością płaski belkowy strop, pokryty dekoracją malarską na tynku. Kościół zdobi neobarokowe wyposażenie: ołtarz główny z XVIII-wiecznymi figurami barokowymi.
