Jeden z najstarszych warszawskich kościołów, wybudowany na Nowym Mieście prawdopodobnie w XIV wieku. Świątynia z czerwonej cegły, trzynawowa, w typie bazyliki, z dobudowanymi po bokach dwiema barokowymi kaplicami. Fasada ze schodkowym szczytem z blendami, ujęta przyporami. Z XV wieku pochodzi późnogotycka dzwonnica z czerwonej cegły, z przejściem w części parterowej i masywnymi przyporami. Całość, wraz ze skwerem, otoczona murem. We wnętrzu znajduje się neogotycki ołtarz, dobrze widoczne są ceglane łuki ostre między nawami oraz sklepienia krzyżowo-żebrowe.
