Świątynia powstała w 1839 roku, następnie restaurowana była w 1894 roku a po II wojnie światowej w latach 1955 oraz 1965–1966 odnawiana. Kościół drewniany, o konstrukcji zrębowej, trójnawowy z węższym, prosto zamkniętym prezbiterium. Dach oraz wieżyczkę na sygnaturkę pokrywa blacha. Wnętrze świątyni posiada płaski drewniany strop kasetonowy. Przy zachodniej ścianie znajduje się chór muzyczny wsparty na dwóch słupach, z prospektem organowym z 1874 roku. Ściany kościoła pokrywa figuralna polichromia. Wewnątrz znajdują się XVIII-wieczne ołtarze, rokokowa chrzcielnica oraz neogotycka ambona z 2. poł. XIX wieku.
