Świątynia wybudowana została w 1792 roku. Na obecnym jej wyglądzie, mimo uszkodzenia w 1945 roku, zaważył remont, dokonany przed rokiem 1917. Wówczas, prawdopodobnie, usunięto górne kondygnacje wież, pozostawiając tylko dwa ryzality po obu stronach fasady. Kościół jest orientowany, o ścianach w konstrukcji zrębowej, posiada zwartą bryłę na rzucie prostokąta z węższym prezbiterium, do którego od północy dobudowana zakrystia a od południa składzik. Świątynię nakrywa dwuspadowy dach, na kalenicy znajduje się wieżyczka na sygnaturkę obita blachą z cebulastym hełmem zwieńczonym krzyżem. Trójnawowe wnętrze przykrywa płaski strop. Wyposażenie kościoła barokowe, pochodzi głównie z XVIII wieku W pobliżu znajduje się XIX-wieczna drewniana dzwonnica. Na terenie przykościelnym kilka nagrobków – pozostałości cmentarza grzebalnego.
