Kościół zbudowany w 1761 roku, rozbudowano o wieżę i kruchtę w 1881 roku. Świątynia orientowana, z bali modrzewiowych, o konstrukcji zrębowej, trójnawowa, z prezbiterium zamkniętym trójbocznie. Nakryta dwuspadowym blaszanym dachem, na kalenicy którego widnieje ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę, zwieńczona baniastym hełmem z krzyżem. W dach partii zachodniej wbudowana czworoboczna wieża, nakryta namiotowym dachem. Prezbiterium oddzielone zostało od nawy belką tęczową, którą zdobi późnogotycki krucyfiks. Wnętrze XVIII-wieczne, barokowe (drewniany, dwukondygnacyjny ołtarz główny z XVIII wieku, ołtarze boczne i ambona w stylu barokowym z końca XIX wieku). Sufit w prezbiterium i w nawie głównej pokrywają figury i symbole oparte na wezwaniach litanii loretańskiej.
