Budowę świątyni rozpoczęto w 1770 roku, uroczysta konsekracja odbyła się 19 października 1777 roku. Kościół bazylikowy, o konstrukcji zrębowej, orientowany, na planie prostokąta. Do boków prezbiterium, które jest węższe od nawy i zamknięte prosto, przylegają dwie kaplice, i dwie zakrystie. Nad głównym wejściem wznosi się wieża zwieńczona krzyżem. Dach kryty blachą, nad prezbiterium usytuowana wieżyczka na sygnaturkę. Wnętrze trójnawowe, z malowidłami iluzjonistycznymi o bogatej ornamentyce oraz sztukateriami, płaski strop wypełniają kasetony z rozetami. Na wyposażenie składają się ołtarz główny i ołtarze w nawach bocznych – z początku XX wieku, ambona i stalle w prezbiterium oraz barokowe konfesjonały, rokokowa chrzcielnica w kształcie kielicha z 2. poł. XVIII wieku, organy w prospekcie rokokowym z 1776 roku.
