Rozległa łąką położona przy niewielkiej rzece biegnącej nieopodal wsi, wykorzystywana jako pastwisko.
10 listopada 2021
Skwer przy ulicy Mickiewicza w Karczewie, z dużą ilością drzew, kwietnikami i starą lokomotywą. Obok znajduje się drewniana altanka.
Barokowy kościół wybudowany w pierwszej połowie XVIII wieku według projektu przypisywanego Jakubowi Fontanie. Jest to trójnawowa bazylika z pofalowaną, dynamiczną fasadą i kaplicami bocznymi przy prezbiterium. We wnętrzu zachowało się dużo elementów wystroju barokowego.
Ulica biegnąca przez miasteczko z niską, murowaną jednorodzinną zabudową. Przy drodze znajduje się kapliczka.
Bunkry na terenie skansenu fortecznego Dąbrowiecka Góra w Karczewie. Wybudowane zostały w 1940 roku przez Niemców jako część umocnień Przedmościa Warszawskiego. Znajdują się tu schron obserwacyjny artylerii i schron bojowy.
Wolnostojąca oficyna z wozownią i stajnią wybudowana pod koniec XIX wieku przy pałacu Radziwiłłów w Jadwisinie.
Park krajobrazowy założony ok. 1900 roku przy pałacu Radziwiłłów w Jadwisinie. Od 1996 roku stanowi część rezerwatu przyrody „Jadwisin”, będącego pozostałością dawnej Puszczy Serockiej.
Niszczejący budynek jadalni położony w parku przy Pałacu Radziwiłłów w Jadwisinie.
Zespół pałacowo-parkowy w Jadwisinie założony przez rodzinę Radziwiłłów pod koniec XIX wieku. Budynek o nieregularnym kształcie z kilkoma szczytami i kwadratową niską wieżą, parterowy, z mieszkalnym poddaszem i piwnicą.
Dwór i zabudowania gospodarcze otacza park z połowy XIX wieku z alejami wysadzanymi lipami, klonami i grabami.
Drewniany dworek klasycystyczny, zbudowany na planie prostokąta, piętrowy, nakryty czterospadowym dachem krytym gontem. Od podjazdu i ogrodu posiada dwa ganki o drewnianych słupach, zwieńczone trójkątnymi szczytami. Na szczycie ganku od ogrodu znajduje się rzeźba głowy Adama Mickiewicza dłuta Bolesława Jeziorańskiego.
Park został założony w pierwszej połowie XIX wieku. Nowi właściciele dworku "Zosia" po II wojnie światowej dokonali jego renowacji.
Został zbudowany w drugiej połowie XVIII wieku dla Tomasza de Tylii, podstolego ziemi warszawskiej. Była to budowla parterowa, drewniana, o konstrukcji zrębowej. Po II wojnie światowej dwór został rozebrany. Nowi właściciele od podstaw odbudowali dwór w nieco zmienionym kształcie, wznosząc go wyżej, ale zachowując jego poprzedni charakter.
Prosty, drewniany kościół o dwuspadzistym dachu z sygnaturką, z wolnostojącą dzwonnicą, otoczony niskim, kamiennym murem.
Pierwszy w Polsce hotel z sypialniami kapsułowymi wzorowany na podobnych, japońskich rozwiązaniach.
Klubo-jadalnia w warszawskiej dzielnicy Powiśle, z kącikiem dla dzieci i stolikami na werandzie.
Brukowana ulica, a właściwie placyk, przy Rynku Starego Miasta w Warszawie, używany jako targowisko w XIX wieku. Cała jej zabudowa została odbudowana po zniszczeniach II wojny światowej. W jednej z kamienic umieszczono po wojnie słynną "Cafe pod Minogą" (obecnie restauracja "Zapiecek").
Ślepa uliczka w Śródmieściu Warszawy przypominająca podwórko, położona w pobliżu placu Na Rozdrożu. Otoczona wysokimi kamienicami wybudowanymi w dwudziestoleciu międzywojennym, które przetrwały II wojnę światową.
Ulica w warszawskiej dzielnicy Stary Żoliborz, wytyczona w 1922 roku. Jej zabudowę stanowią wille i jednorodzinne domy z ogrodami powstałe w dwudziestoleciu międzywojennym.
Ulica osiedlowa z niską zabudową jednorodzinną powstającą od lat 70. XX wieku, w warszawskiej dzielnicy Żoliborz.
Brukowana ulica na Nowym Mieście w Warszawie, dochodząca do ulicy Mostowej. Większość jej zabudowy to zrekonstruowane po zniszczeniach II wojny światowej kamienice XVIII i XIX-wieczne.
Ulica w warszawskiej dzielnicy Wola, granicząca z cmentarzem powązkowskim (otoczonym ceglanym murem). Znajdują się tu zabudowania Miejskich Zakładów Sanitarnych z początku XX wieku (obecnie siedziba Wydziału Sztuki Mediów Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie) i inne, nieliczne budynki z tego samego czasu.
Ulica w Śródmieściu Warszawy, łącząca place: Zamkowy, Teatralny i Bankowy. Znajdują się przy niej liczne barokowe i klasycyzujące pałace (z XVII i XVIII wieku) oraz XIX-wieczne kamienice.
Brukowana ulica w Północnym Śródmieściu Warszawy, dochodząca do placu Grzybowskiego. Zachowały się przy niej fragmenty dwóch przeciwległych pierzei z XIX-wiecznymi kamienicami.
Brukowana ulica na Starym Mieście w Warszawie, biegnąca wzdłuż murów obronnych. Zabudowana tylko z jednej strony kamienicami zrekonstruowanymi po II wojnie światowej, które luźno nawiązują to architektury XVIII i XIX wieku.
Brukowana uliczka w warszawskiej dzielnicy Bielany na osiedlu Zdobycz Robotnicza. Znajdują się przy niej niskie domy z stylu dworkowym wybudowane w latach 20. XX wieku oraz zabytkowe latarnie gazowe.
Ulica w Śródmieściu Warszawy dochodząca do placu Konstytucji. Część jej zabudowy to wysokie, zabytkowe kamienice z 1. połowy XX wieku. W pobliżu placu znajdują się natomiast budynki w stylu socrealizmu.
Ulica na Starym Mieście w Warszawie dochodząca do murów obronnych, wzmiankowana już w XV wieku. Cała jej zabudowa została zniszczona w trakcie II wojny światowej, a następnie odbudowana w nawiązaniu do architektury kamienic z XVIII wieku.
Ulica na osiedlu Kamionek na warszawskiej Pradze, biegnąca przez tereny o charakterze przemysłowym. Znajdują się przy niej niszczejące zabudowania fabryki produkującej odbiorniki radiowe. W niektórych miejscach budowane są nowoczesne kamienice i bloki.
Ulica z torowiskiem tramwajowym w warszawskiej dzielnicy Wola. Biegnie przez osiedle mieszkaniowe im. Stefana Żeromskiego, składające się z dwupiętrowy domów wielorodzinnych, wybudowane w dwudziestoleciu międzywojennym.
Uliczka w warszawskiej dzielnicy Żoliborz, otoczona domami jednorodzinnymi i willami.
Brukowana ulica na Nowym Mieście w Warszawie, biegnąca wzdłuż murów Starego Miasta. Jej zabudowa, zrekonstruowana po II wojnie światowej, nawiązuje do architektury kamienic XVIII-wiecznych, późnobarokowych i klasycyzujących.
Brukowana uliczka z oryginalnymi latarniami biegnąca wzdłuż muru cmentarza żydowskiego na Powązkach w Warszawie. Na murze znajduje się tablica pamiątkowa o granicy getta i brama cmentarza muzułmańskiego kaukaskiego.
Ulica w Śródmieściu Warszawy, w pobliży Starego i Nowego Miasta, głównie o XVII i XVIII-wiecznej zabudowie pałacowej.
Ulica w warszawskiej dzielnicy Powązki z częściowo niszczejącą zabudową z dwudziestolecia międzywojennego.
Ulica na Nowym Mieście w Warszawie, której historia sięga XV wieku. Jej nazwa pochodzi od stojącego przy niej gotyckiego kościoła Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny. Jej murowana zabudowa powstawała od XVIII wieku i została zrekonstruowana po zniszczeniach II wojny światowej.
Najdłuższa ulica w Śródmieściu Warszawy, biegnie od placu na Rozdrożu do zbiegu z ulicą Raszyńską. Posiada różnorodną zabudowę, m.in. kamienice z końca XIX wieku i z dwudziestolecia międzywojennego, jednak jej charakter zdominowany jest głównie przez sąsiedztwo socrealistycznego placu Konstytucji.
Ulica w warszawskiej dzielnicy Żoliborz, z niską zabudową jednorodzinną. Znajdują się tu domy i wille budowane od lat 20. XX wieku oraz nietypowy architektonicznie dom projektu Wojciecha Zabłockiego z lat 70. XX wieku.
Ulica na warszawskim osiedlu Kamionek, powstała pod koniec XIX wieku. Większość jej zabudowy to budynki przemysłowe i fabryczne wznoszone od lat 80. XIX wieku. Ze względu na rozwój przemysłu elektronicznego i garbarskiego (po I wojnie światowej) wzdłuż ulicy pobudowane nowe kamienice czynszowe i budynki biurowe. Współcześnie duża część budynków niszczeje.
Wąska ulica, a właściwie schody pomiędzy kamienicami, prowadzące z poziomu Rynku Starego Miasta w Warszawie ku Wiśle.
Ulica na warszawskim Żoliborzu, z niską zabudową jednorodzinną (domy wolnostojące i szeregowce) powstającą od lat 70. XX wieku.
Długa ulica na warszawskim Żoliborzu, z niską zabudową jednorodzinną z lat 20. i 30. XX wieku.
Ulica na warszawskiej Pradze, na osiedlu Kamionek, założona około 1900 roku. Jej zabudowa w całości powstała przed II wojną światową.
Ulica na Nowym Mieście w Warszawie, biegnąca przez rynek. Jej zabudowę stanowią kamienice barokowe i klasycyzujące.
Osiedlowa ulica w warszawskiej dzielnicy Wola wytyczona w 1935 roku. Obecnie stoją przy niej tylko trzy niskie budynki, wszystkie sprzed II wojny światowej.
Nowoczesne, przeźroczyste tunele dźwiękoszczelne, o okrągłym przekroju, wybudowane nad trasą szybkiego ruchu.
Gmach Teatru Wielkiego, Opery Narodowej, Polskiego Baletu Narodowego i Muzeum Teatralnego. Wzniesiony w latach 1825–1833 został zniszczony w tracie II wojny światowej. W latach 1947–1965 podjęto się odbudowany budynku, który został przekształcony i powiększony. Zachowano oryginalny, klasycyzujący wygląd fasady od strony placu Teatralnego z monumentalną kolumnadą i frontonem z kwadrygą na osi środkowej.
Teatr działający w zaadaptowanym do tego celu budynku na terenie kotłowni WSM Żoliborz wybudowanej dwudziestoleciu międzywojennym. W latach 50. XX wieku, po plajcie teatru, zaczęło tu działać Kino Tęcza. W 2015 roku budynek stał się siedzibą Teatru TrzyRzecze z Białegostoku.
Jedyny działający w Polsce teatr rewiowy założony w 2001 roku przez Małgorzatę Potocką. Siedziba w dawnych wnętrzach Teatru Kameralnego przy ulicy Foksal, nawiązuje wystrojem wnętrza do rewii paryskich.
Warszawski teatr komediowy z lekkim repertuarem, działający od 1957 roku w budynku zaprojektowanym przez Stanisława Brukalskiego jeszcze w dwudziestoleciu międzywojennym. Ponieważ do budowy doszło w latach 50. budynek zyskał wystrój zewnętrzy zgodny z wytycznymi socrealizmu. Scena znajduje się w ośmiobocznej centralnej części budynku nakrytego dużą kopuła.
Szutrowa ścieżka rowerowa biegnąca lewym brzegiem rzeki, wśród drzew.
Ścieżka rowerowa biegnąca przy ruchliwej warszawskiej trasie z wiaduktami, oddzielonej barierami dźwiękoszczelnymi.
Centrum kultury z salą teatralną urządzone w piwnicy jednej z kamienic na warszawskim Starym Mieście.
Centrum kultury mieszczące się w budynku późnogotyckiej Bramy Mostowej, pełniącej dawniej funkcje wieży bramnej, obronnej oraz prochowni.
Skwer na warszawskim Muranowie w pobliży Muzeum Historii Żydów Polskich „Polin”. Znajduje się tym pomnik Willy’ego Brandta.
Monumentalne schody z balustradą na szczycie leżące na głównej osi parku Marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego powstałego w latach 50. XX wieku.
Nowoczesny gmach Sądu Najwyższego wybudowany w latach 90. XX wieku przy placu Krasińskich w Warszawie. Szklaną elewację zdobi rząd filarów z patynowanego brązu. Budynek tworzy tunel nad ulicą biegnącą przez plac Krasińskich.
Barokowy kościół wybudowany na wąskiej działce na Starym Mieście w Warszawie w II połowie XVII wieku. Jednonawowa świątynia przykryta jest sklepieniem lubelskim i kopułą nad częścią prezbiterium. Z tyłu dostawiono asymetrycznie wieżę, wystrój wnętrza jest XX-wieczny.
Rynek Nowego Miasta w Warszawie został wytyczony na przełomie XIV i XV wieku i położony na dwóch poziomach. Większość zabudowy (zrekonstruowanej po II wojnie światowej) nawiązuje do XVIII i XIX wiecznych kamienic klasycyzujących. Przy rynku znajduje się klasztor i barokowy kościół Sakramentek z XVII wieku oraz XIX-wieczna żeliwna studnia.
Pierwsze ruchome schody w Warszawie, powstały w trakcie budowy trasy W-Z w latach 1947-1949. Ich wyjście znajduje się w kamienicy przy placu Zamkowym, w obszernej hali. Dolny korytarz wyłożony został cegłą klinkierową, znajdują się tam płaskorzeźby socrealistyczne. Zachowała się również maszyneria produkcji radzieckiej obsługująca schody.
Przejście podziemne pokryte graffiti przy terenach Wyścigów Konnych na Służewiu.
Pomnik odsłonięty w 1975 roku w Parku Marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego przy Wisłostradzie w Warszawie.
Plac w warszawskiej dzielnicy Żoliborz Oficerski założony w latach 20. XX wieku, z niską zabudową szeregowych domków o spadzistych dachach.
Główny plac warszawskiej dzielnicy Żoliborz Robotnicy, wokół którego znajdują się piętrowe domki szeregowe z dwudziestolecia międzywojennego z ogródkami. Pośrodku ustawiono głaz – pomnik poświęcony żołnierzom II wojny światowej.
Parking dla autobusów i samochodów pod kilkoma przęsłami mostu Śląsku-Dąbrowskiego, umieszczony w pobliży Zamku Królewskiego i warszawskiej dzielnicy Mariensztat.
Park położony w warszawskiej dzielnicy Żoliborz, otoczony murem, z czterema wejściami. Założony w 1932 roku na terenach dawnych fortyfikacji rosyjskich. Po renowacji na początku XXI wieku powstał tu duży plac zabaw, jak i kącik dla zakochanych z zabytkowym poidełkiem.
Park założony na ternie dawnej fortyfikacji Cytadeli Warszawskiej w 1950 roku. Zlokalizowany został w miejscu dawnej fosy, znajdują się tu m.in. staw z fontannami, plac zabaw, akwedukt i wiele alejek parkowych.
Barokowy pałac Teppera-Dückerta wybudowany w II połowie XVII wieku według projektu Tylmana z Gameren. W XVIII wieku zyskał dekorację rokokową.
Nazwa pochodzi od rzadkiego w pierwszej połowie XVIII wieku pokrycia miedzianą blachą. Późnobarokowy budynek wzniesiono w latach 1720-1730 według projektu Jakuba Fontany. Pałac ocalał w czasie wojny i został odrestaurowany w latach 1948-1949.
Pałac został zbudowany w latach 1762-1765, następnie w latach 1823-1824 przebudowany według projektu Antoniego Corazziego. Zniszczony w czasie powstania warszawskiego odbudowano w latach 1949-1951.
Instalacja artystyczna Joanny Rajkowskiej "Pozdrowienia z Alej Jerozolimskich", która powstała w 2002 roku. Sztuczna palma została ustawiona pośrodku rodna de Gaulle’a.
Niewielki ogród przy willi z dwudziestolecia międzywojennego na warszawskiej Saskiej Kępie.
Prywatne muzeum poświęcone kowalstwu zorganizowane w drewnianej kuźni z wyposażeniem charakterystycznym dla początku XX wieku z terenu Mazowsza. Budynek otoczony jest ogrodem.
Muzeum poświęcone kolekcji malarstwa zgromadzonej przez rodzinę Porczyńskich. Siedzibą muzeum jest klasycyzujący budynek autorstwa Antonia Corazziego, wybudowany w I połowie XIX wieku jako siedziba Banku Polskiego i Giełdy. Charakterystycznym elementem budynku są podcienie poprowadzone po odcinku koła, okalające kopułę, widoczne na rogu placu Bankowego i ulicy Elektoralnej.
XIX-wieczne zabudowania przemysłowe Gazowni Warszawskiej z czerwonej cegły. Na rozległym terenie otoczonym wysokim murem znajdują się m.in. budynki biurowe, wieża ciśnień i komin przemysłowy.
Muzeum poświęcone Fryderykowi Chopinowi z siedzibą w dawnym Pałacu Ostrogskich w Warszawie. Barokowy, silnie klasycyzujący budynek powstał na tarasie górującym nad biegnącą poniżej ulicą Tamka, według projektu Tylmana z Gameren w II połowie XVII wieku.
Sala muzealna zorganizowana na parterze jednej z kamienic na warszawskim Starym Mieście. Zgromadzono tu zabytki związane z historią farmacji w Warszawie i Polsce. Znajdują się tu meble apteczne od przełomu XVIII/XIX wieku. Większość eksponatów pochodzi z początku XX wieku.
Instytucja założona w 1928 w oparciu o zbiory Państwowego Grona Konserwatorów Zabytków Przedhistorycznych z siedzibą w dawnym Arsenale Królewskim w Warszawie. Wczesnobarokowy dwukondygnacyjny budynek na planie kwadratu powstał w I połowie XVII wieku, był wielokrotnie przebudowywany, ale zachował w większości swój pierwotny wygląd. Na dużym dziedzińcu, do którego prowadzi szeroka brama w centralnej części, działa […]
Murale i graffiti na długim murze otaczającym tory wyścigów konnych, wzdłuż ulicy Puławskiej na warszawskim Służewcu.
Murale na podporach wiaduktu biegnącego nad Rondem Tybetu na warszawskiej Woli, wykonywane przez różnych artystów od 2011 roku. Prace inspirowane są kulturą tybetańską i komentują obecną sytuację tamtejszej ludności.
Murale na podporach wiaduktu nad rondem Sedlaczka w Warszawie.
Mural wykonany przez Blu na bocznej ściany przedwojennej kamienicy w Śródmieściu Warszawy, powstał w 2010 roku. Autor wykorzystał pozostałości PRL-owskiej reklamy znajdującej się na budynku.
Mural powstał w ramach festiwalu Street Art Doping w 2012 roku na pustej ścianie niszczejącej kamienicy w warszawskim Śródmieściu.
Mural przedstawia kobietę z pomarańczowa linią. Jego autorem jest Cyrcle. Mural powstał w ramach festiwalu Street Art Doping.
Mural na murze przy przedwojennych zabudowaniach przemysłowych Zakładów Telefunken.
Mural został wykonany na elewacji budynku przy Rakowieckiej 2c przez przez dwóch polskich artystów Charme 718 i Otecki w ramach V festiwalu Street Art Doping w 2013 roku.
Mural "Kogucie jajo" został wykonany na elewacji budynku przy Racławickiej 17 przez niemieckiego artystę o pseudonimie Dome w ramach V festiwalu Street Art Doping w 2013 roku.
Mural powstał w ramach festiwalu Street Art Doping w 2011 roku na ślepej ścianie Kina Atlantik w Śródmieściu Warszawy. Autorami są Chazme, Sepe, Nawer, Roem (Proemnrion).
Mural powstał w listopadzie 2011 roku w bramie przy ulicy Nowolipki 4. Został wykonany przez Adama Walasa i Annę Koźbiel i przedstawia między innymi Ludwika Zamenhofa, Napoleona Bonaparte, Alberta Einsteina.
Mural został wykonany na elewacji budynku przy ulicy Mińskiej 12 przez brytyjskiego artystę Phlegm ramach V festiwalu Street Art Doping w 2013 roku.
Kilka ścian kamienicy przy ulicy Łuckiej na warszawskiej Woli pokrytych muralami i graffiti w wyniku pierwszej edycji projektu Vlepvnetu „Super city bros” w 2010 roku.
Mural powstał na południowej ścianie budynku przy ulicy Puławskiej 143. Przedstawia Stanisława Grzesiuka grającego na bandżo. Autorami muralu są Dill Gang i Great.
Mural wykonany w 2012 roku na ślepej ścianie kamienicy na warszawskim Mokotowie przez włoskiego artystę Pixel Pancho. Przedstawia mechanicznego centaura w rzymskiej zbroi, strzelającego z łuku do jelenia.
Autorem muralu jest DALeast. Mural powstał podczas festiwalu Street Art Doping na ścianie kamienicy na warszawskiej Pradze w okolicach Dworca Wschodniego.
